Ülke olarak geleceğimizi bizden koparan alevlere karşı amansız bir savaş verilirken, bu savaşın piyadelerini oluşturan ve OGM'nin “orman yangın işçisi" statüsünde istihdam ettiği halkın ise " alev savaşçıları" adını verdiği orman emekçilerinden bahsetmeden geçmek olmaz. .Orman yangınları ile mücadelede onları kimi zaman, tek bir ağaç yanmasın diye boylarının üç katı yüksekliğinde alevlere su sıkarken, kimi zaman da ellerinde tırmık ile metrelerce uzunlukta şeritler açarak alevleri ağaçlardan uzak tutmaya çalışırken görürüz. Kimi zaman da "ormansız yurt vatan değildir" deyip kahramanca canını ortaya koyup şehit düşerken....Mesai saatleri yoktur. Yangın bitmeden mesaileri bitmez. Tam yangın bitti, mesai bitti derken başka bir bölgede ormana düşen ateşin haberi ile terleri kurumdan yüzlerinin isi karasıyla yeni bir savaş cephesine yol alırlar. .Kimi art niyetler orman yangın işçisinin emeğini küçümser "zaten bunun için maaş alıyorlar, görevleri bu değil mi?" derler. Ama bilmezler ki aldıkları fazla mesai ücreti sadece akşam 20:30'a kadardır. Sabaha kadar çalıştıkları için ücret alamazlar. Ama gönülleri zengindir "yeşil vatan sağ olsun, vardır büyüklerimizin bir bildiği" derler çalışmaya mücadeleye devam ederler.Ekip arkadaşlığı hayati önem taşır. Çünkü orman yangınlarıyla mücadele dünyanın en tehlikeli işleri sınıfındadır ve bu mücadele tam bir ekip işidir. Canları birbirine emanettir. Alevlerle sırt sırta, omuz omuza mücadele ederler. Cephede ekmeği de , bir demlik çayı da birlikte bölüşürler tıpkı cefayı, çileyi bölüştükleri gibi....Büyük şair Orhan Veli Kanık maden işçileri için "Yüz karası değil, kömür karası. Böyle kazanılır ekmek parası." demiştiBiz de obmhaber olarak : "Yüz karası değil, yangın karası. İşte böyle kazanılır ekmek parası İYİ Kİ VARSINIZ ALEV SAVAŞÇILARI..." diyoruz
